ارزشیابی شغل و طراحی ساختار پرداخت:
در بسیاری از روال های سنتی حقوق و دستمزد که در کشور ما مورد استفاده قرار می گیرند، مبنای تعیین حقوق پایه و مزایا عواملی نظیر مدرک تحصیل و سابقه بیمه است. هر چقدر سطح این عوامل بالاتر باشد، حقوق پایه فرد و حتی پاداش هایی که در طول سال دریافت می کند، بالاتر خواهد بود. این در حالی است که بالا بودن هیچکدام از این عوامل لزوما تعیین کننده سطح شایستگی ها و میزان ارزش آفرینی فرد برای شرکت نیست
در بهترین شرایط، ضرایب خاصی نیز بکار گرفته می شود تا شرکت بتواند استثناء قائل شود و در شرایط خاص، افرادی که در چارچوب حقوق های تعیین شده نمی گنجند را نیز جذب نماید. پر واضح است که با چنین سیستم هایی نمی توان افراد مستعد (Talent) را به سمت شرکت جذب و یا آنها را برای مدت زیادی در شرکت نگهداشت. از تبعات دیگر چنین سیستم هایی این است که افراد به جای تلاش برای دست یابی به نتایج بهتر، همواره درصدد بالا بردن سطح تحصیلات و سوابق خود هستند.
به طور خلاصه می توان گفت که پرداخت در چنین سیستم هایی بر مبنای ارزش یا سهمی نیست که شغل در تحقق نتایج شرکت دارد. ارزشیابی شغل (Job Evaluation) یک روش سیستماتیک و کمی برای تعیین ارزش هر شغل برای شرکت است. به عبارت دیگر به کمک ارزشیابی شغل مشخص می شود که سهم هر شغل در تحقق اهداف و استراتژی های شرکت چقدر است تا بتوان هرگونه پرداخت را متناسب با ارزش شغل انجام داد.
یکی از مزایای دیگر ارزشیابی مشاغل این است که علاوه بر ارتقا عمودی، امکان پیشرفت افقی در کارراهه شغل را فراهم می نماید. به عبارت دیگر، با وجود چنین ساختاری، لازم نیست که برای پیشرفت حتما به سطوح بالاتر یا پست های مدیریتی دست یافت؛ بلکه با افزایش شایستگی های عمومی و تخصصی، افراد می توانند در حوزه شغل خود به حدی از حرفه ای گری برسند که پرداختی معادل مدیران ارشد داشته باشند:
برای آشنایی بیشتر با روش های ارزشیابی مشاغل (طبقه بندی مشاغل) روی لینک های زیر کلیک نمایید:
ارزشیابی مشاغل با مدل IPE شرکت مرسر (Mercer IPE)
ارزشیابی مشاغل به روش تاورز واتسون (Towers Watson)
مشتریان